แม่สาย-ท่าขี้เหล็ก
“ฝากฟ้ายามเย็น เห็นแสงรำไร” เสียงเพลงของพี่เทียรี่ คาราวบาว ดังมาจากวิทยุ ของรถขนาดกลางที่ผมเช่ามาจากสนามบินเชียงใหม่เพื่อเริ่มต้นการเดินทางทริปนี้ เมื่อเอ่ยถึงตลาดเศรษฐกิจชายขอบไทยที่คุ้นหู ตลาดแห่งนี้คงติดอันดับต้นต้นที่จะนึกถึง “ตลาดแม่สาย ท่าขี้เหล็ก” ตลาดแห่งนี้คุ้นหูชาวไทยมากไม่ต่ำกว่าสิบปี ซึ่งตลาดแห่งนี้อาจจะมีการเปิดบ้าง ปิดบ้าง ขึ้นอยู่กับสถานการณ์ที่ไม่สงบในฝั่งชายแดนพม่า กับบรรดาชนกลุ่มน้อยที่ยังก่อสงครามกันอยู่ไม่หยุดหย่อน
หากหลายหลายท่านติดตามบทความของผมที่ผ่านมาจะทราบว่าเป้าหมายหลักของการเดินทางท่องเที่ยวของผมนั้นไม่ใช่เพื่อถ่ายรูปสวย นำมาเขียนรีวิวท่องเที่ยวดีดี แต่กลับเป็นการเข้าไปชื่นชมวิถีชีวิตและมองในหลากหลายมุม เพื่อเรียนรู้และเก็บเกี่ยวประสบการณ์เดินทางให้มากที่สุด ครั้งนี้ผมเลือกใช้เส้นทางลัดเลาะ ตามหมู่บ้านต่างต่างเพื่อชื่นชมบรรยากาศความเป็น วิถีชีวิตชาวเหนืออย่างแท้จริง ,, และผมก็ไม่ผิดหวังกับภาพที่ผมได้สัมผัสตลาดเส้นทางนั้นคือ วิถีชีวิตการอยู่ร่วมกันของชาวบ้าน และธรรมชาติได้อย่างกลมกลืนและลงตัวที่สุด ผมขับรถออกจากตัวเมืองเชียงรายมาได้ประมาณ ชั่วโมงเศษก็ถึงประตูด่าน แม่สาย-ท่าขี้เหล็ก ระหว่างสองข้างทางเรียงรายไปด้วยบรรดาพ่อค้าแม่ค้าพร้อมสินค้าที่น่าจะนำเข้ามาจากฝั่งพม่า ราคาย่อมเหยา ,, ผมขับรถวนหาที่จอดรถเนื่องจากถนนค่อนข้างแคบและจำนวนรถที่เข้าออกค่อนข้างเยอะมากทีเดียว ผมขับรถเลาะตามป้ายไปเรื่อยก็มี ชายชราชาวพม่าโบกรถให้ผมเข้าไปจอดในบริการรับฝากรถของคุณลุง สงวนราคาที่สามสิบบาทถ้วน ทั้งนี้จากการเดินสำรวจราคาของผม ราคารับฝากรถสามารถหาได้ตั้งแต่ ยี่สิบบาทจนถึงหกสิบบาทขึ้นอยู่ความสะดวกสบายของสถานที่และระยะห่างจากประตูด่าน ,, จากข้อมูลที่ผมหามาพอสมควร ขั้นตอนทำหนังสือข้ามแดนชั่วคราวที่ง่ายที่สุดคือมองหา มอเตอร์ไซด์รับจ้าง พร้อมเตรียมบัตรประชาชนและเงินไทยยี่สิบห้าบาท ทางมอเตอร์ไซด์รับจ้างจัดแจงเตรียมให้ทั้งหมด ,, ระหว่างที่ผมรอมอเตอร์ไซด์รับจ้างท่านนั้นกลับมาจากการทำหนังสือข้ามแดนผมจึงใช้เวลานั้น สำรวจร้านค้าและบรรยากาศโดยรอบ ,, ไม่เกินสิบห้านาทีผมได้รับหนังสือข้ามแดนฉบับชั่วคราวจากมอเตอร์ไซด์รับจ้างท่านนั้น
ผมไม่รอช้าเดินตรงดิ่งไปยังประตูข้ามแดน และต่อคิวด้วยความเรียบร้อย ผมสังเกตได้ว่าผู้คนในแถวมีทั้งกลุ่มคนไทยเอง กลุ่มทัวร์จากต่างประเทศ และรวมไปถึงชาวพม่าเอง ส่วนเรื่องการตรวจตราไม่ยุ่งยากอย่างที่คิดใช้เวลาไม่เกินห้านาทีสำหรับขั้นตอนนี้ ,, ผมเดินทะลุเขตแดนมาเรื่อยเรื่อยเมื่อผมข้ามเขตประตูมายังประเทศเพื่อน
บ้านอย่าง “พม่า” ถนนกลับเปลื่ยนไปสลับช่องทางรถจากซ้ายไปขวา สร้างความสับสนใจการเดินให้ผมไม่น้อย ผมเดินเท้าเข้ามาไม่นานนักก็มีกลุ่มบรรดารถสามล้อนำเที่ยว และตัวแทนนำเที่ยวนำเสนอโปรแกรมของตัวเอง ซึ่งเป็นโปรแกรมระยะสั้นเพื่อชมเมืองท่าขี้เหล็ก และเจดีย์ชเวดากองจำลอง ซึ่งไม่น่าจะห่างจากจุดที่ผมยืนอยู่เกิน สองกิโลเมตร แต่เนื่องด้วยเวลาที่จำกัดของผมสำหรับทริปนี้ผมจึงได้แต่ปฏิเสธและเบี่ยงหน้าก้าวลงไปยังตลาดท่าขี้เหล็ก,,, แล้วพบกันใหม่บทความถัดไปนะครับ ขอบพระคุณที่ติดตามกันมาโดยตลอดครับ
บทความโดย : รมิดา
อ่านต่อ แม่สาย-ท่าขี้เหล็ก 2
Published in รีวิวจากนักท่องเที่ยว
