หน้าแรก รีวิวจากนักท่องเที่ยว ฤดูล่าหมอก จา...

ฤดูล่าหมอก จากเชียงใหม่ไกลถึง ภูชี้เพ้อ (bike trip)

ภูชี้เพ้อ
นั่งเงียบๆ บนความสูง 1,818 เมตร
ภูชี้เพ้อ อำเภอขุนยวม จังหวัดแม่ฮ่องสอน ความสูง 1,818 เมตร เหนือระดับน้ำทะเลปานกลาง
ภูชี้เพ้อ อำเภอขุนยวม จังหวัดแม่ฮ่องสอน ความสูง 1,818 เมตร เหนือระดับน้ำทะเลปานกลาง

ภูชี้เพ้อ แม่ฮ่องสอน

ฝันมานานว่าอยากขับมอเตอไซค์เที่ยวภาคเหนือสักครั้งหนึ่ง  คิดมาตลอดว่าคงจะต้องไปคนเดียว เพราะดูแล้วไม่มีแนวร่วมที่อยากจะลำบากไปด้วยกัน  ไม่มีบิ๊กไบค์ ไม่มีมอเตอไซค์เป็นของตัวเอง เช่าสิ!! คิดในใจแต่ไม่ได้ลงมือทำสักที

วันหนึ่งเพื่อนจากกรุงเทพกำลังหาที่ออกทริปในวันหยุดยาว เราไม่ได้วางแผนกันชัดเจนแค่คุยกันว่าอยากเที่ยวภาคเหนือ ที่สำคัญเราอยากขับรถมอเตอไซค์เที่ยวเหมือนกัน เลยตกลงขีดปฏิทินวงโตๆ กำหนดวันออกทริป โดยที่ยังไม่ได้เลือกว่าจะไปที่ไหน แต่ที่กำหนดไว้แล้วคือครั้งนี้ผู้หญิงสองคนเราจะไปกับมอเตอไซค์สองคัน

หลายวันก่อนออกทริปเราใช้เวลาส่วนใหญ่บนหน้าจอสี่เหลี่ยมเพื่อหาพิกัดจุดหมายที่เราอยากไป เจอภาพถูกใจที่ถ่ายจากภูชี้เพ้อ ชื่อนี้ไม่ค่อยคุ้นหูเราสักเท่าไหร่ แต่ลำพังแค่ภาพไม่กี่ภาพก็ทำให้เราไม่ลังเลที่จะปักหมุดปลายทางไว้ที่ “ภูชี้เพ้อ

ภาพจากมุมนี้ที่เห็นจากกูเกิล ทำให้เรามาตามหา มาเห็นด้วยตาตัวเองที่ ภูชี้เพ้อ
ภาพจากมุมนี้ที่เห็นจากกูเกิล ทำให้เรามาตามหา มาเห็นด้วยตาตัวเองที่ ภูชี้เพ้อ

 

การเดินทางจากเชียงใหม่ เราเช่ารถมอเตอไซค์ เดินทางจากตัวเมืองเชียงใหม่ใช้เส้นทาง เชียงใหม่ – จอมทอง – แม่แจ่ม – ภูชี้เพ้อ (ขุนยวม แม่ฮ่องสอน) ระยะทางประมาณเกือบสองร้อยกิโลเมตร ไปกลับรวมราวสี่ร้อยกิโลเมตร ช่วงที่เราเดินทางเป็นช่วงปลายฤดูฝนต้นฤดูหนาว อากาศแต่ละวันไม่แน่นอน บางวันมีฝนตกบางวันแดดแรงจัด ถนนเส้นนี้ค่อนข้างโค้งชันคดเคี้ยวตามแนวเขา โอบล้อมด้วยป่าเป็นระยะ ผ่านทุ่งข้าวโพด ไร่นา ช่วงปลายฝนเป็นช่วงที่จะได้เห็นทุ่งนาสีเขียวข้างทางเป็นของขวัญระหว่างทาง

ระหว่างทางจากอำเภอจอมทองไปยังอำเภอแม่แจ่มจะผ่านหมู่บ้านนาขั้นบันไดแม่กลางหลวง คืนแรกเราแวะพักกันที่นี่ รอดูพระอาทิตย์ยามเช้า

ต้นข้าวสีเขียวเต็มท้องทุ่งนา น้ำค้างจากฝนเมื่อวานเกาะยอดใบสะท้อนแสงอาทิตย์แรกของวัน  รวงข้าวสีเขียวกำลังอวบอิ่มรอเปลี่ยนเป็นรวงข้าวสีทองรอการเก็บเกี่ยว

ปลายฝน ต้นหนาว รวงข้าวสีเขียวกำลังเติบโต นาขั้นบันได บ้านแม่กลางหลวง แม่แจ่ม เชียงใหม่
ปลายฝน ต้นหนาว รวงข้าวสีเขียวกำลังเติบโต นาขั้นบันได บ้านแม่กลางหลวง แม่แจ่ม เชียงใหม่

 

แสงแรกของวัน ที่นาขั้นบันได บ้านแม่กลางหลวง ใช้เส้นทางเดียวกันกับการเดินทางไปภูชี้เพ้อ
แสงแรกของวัน ที่นาขั้นบันได บ้านแม่กลางหลวง ใช้เส้นทางเดียวกันกับการเดินทางไปภูชี้เพ้อ

 

เสน่ของการเดินทางอย่างหนึ่งคือความยืดหยุ่น เราไม่ได้วางแผนการตายตัวเจออะไรน่าสนใจก็แวะชม เจอคนน่าสนใจก็แวะคุย สิ่งที่พิเศษบางครั้งก็เป็นสิ่งที่เราไม่ได้คาดหวังมาก่อนว่าจะได้เจอ และเรามักจะจดจำมันได้ดีเสมอ

เช้าวันนั้นเราใช้เวลาที่ร้านกาแฟอุ่มเอิบหลายชั่วโมง จากนั่งเล่นเพลินๆ จนเริ่มสายลูกค้าเริ่มมากันหลายคนมากขึ้นเรื่อยๆ เจ้าของร้านที่วันนี้อยู่ร้านคนเดียวดูยุ่งมาก เราเลยอาสาขอเป็นลูกมืออยู่หลังร้าน ช่วยทำเมนูโซดา เติมน้ำแข็ง เติมฟองนม ความรู้สึกที่เราได้กลมกลืนกับทุกที่ๆ ไป เป็นหนึ่งในเหตุผลที่เราชอบเดินทาง ได้ออกไปเจออะไรใหม่ๆ ได้เจอคนใหม่ๆ ได้ลองลงมือทำอะไรที่ไม่เคยทำ

ร้านกาแฟบรรยากาศสบายๆ ริมทุ่งนา อีกด้านติดแม่น้ำ ด้านหลังอิงแอบต้นไม้ใหญ่
ร้านกาแฟบรรยากาศสบายๆ ริมทุ่งนา อีกด้านติดแม่น้ำ ด้านหลังอิงแอบต้นไม้ใหญ่

ได้เวลาออกเดินทางต่อในช่วงเที่ยงจากบ้านแม่กลางหลวงผ่านอำเภอแม่แจ่ม จุดหมายของเราในวันนี้คือหน่วยจัดการต้นน้ำแม่หยอด(ภูชี้เพ้อ) อำเภอขุนยวม ดูเหมือนฟ้าจะไม่ค่อยเป็นใจสักเท่าไหร่ ฝนตกเป็นระยะเกือบตลอดทาง

แวะทานข้าวเที่ยงที่อำเภอแม่แจ่ม หลังลุยฝนกันมาร่วมชั่วโมง ของถูกและดียังมีในโลก ทั้งหมดนี้ราคารวม 100 บาท
แวะทานข้าวเที่ยงที่อำเภอแม่แจ่ม หลังลุยฝนกันมาร่วมชั่วโมง ของถูกและดียังมีในโลก ทั้งหมดนี้ราคารวม 100 บาท

หลังใช้เวลาเกือบหกชั่วโมงไปกับระยะทางหนึ่งร้อยกว่ากิโลเมตรฝ่าสายฝนที่โปรยลงมาตามพยากรอากาศ เราสองคนทำได้เพียงทำใจ แล้วขับลุยฝนกันต่อไปด้วยความระมัดระวังมากขึ้น กว่าจะถึงที่พักหน่วยจัดการต้นน้ำแม่หยอดก็เกือบสามทุ่ม ทางเข้าหน่วยเป็นทางลูกรังซึ่งปกติแล้วใช้รถ 4WD ในการเข้าออก  ทางค่อนข้างชันและมีทางร่องน้ำผ่าน การเดินทางในช่วงกลางคืนค่อนข้างอันตราย ในที่สุดเราก็ถึงที่พักด้วยความทุลักทุเล ทั้งรถล้ม ขับรถลุยฝน ใส่หมวกกันน็อคเดินตากฝนแบกเป้ถือถุง หมดสภาพแบบที่ว่าล้มตัวลงนอนปุ๊บพร้อมจะปิดสวิทช์หลับได้ทันที

ถนนทางเข้าหน่วยต้นน้ำแม่หยอด หลังฝนตกถนนจะกลายเป็นร่องน้ำ การเดินทางช่วงฝนตกค่อนข้างอันตราย
ถนนทางเข้าหน่วยจัดการต้นน้ำแม่หยอด หลังฝนตกถนนจะกลายเป็นร่องน้ำ การเดินทางช่วงฝนตกค่อนข้างอันตราย

หน่วยจัดการต้นน้ำแม่หยอดมีบ้านพักรับรองนักท่องเที่ยวหลายหลัง โดยปกติเปิดให้นักท่องเที่ยวเข้ามาพักช่วงฤดูหนาว การเข้าพักควรแจ้งเจ้าหน้าที่หน่วยก่อน เจ้าหน้าที่จะเตรียมบ้านพักไว้ ในที่พักยังต้องใช้เครื่องปั่นไฟ เปิดปิดไฟฟ้าเป็นเวลา จากภูชี้เพ้อจะมองเห็นทุ่งบัวตองอยู่ไกลๆ  เจ้าหน้าที่เล่าให้ฟังว่าช่วงฤดูหนาวนักท่องเที่ยวเข้ามาพักค่อนข้างเยอะ ส่วนหนึ่งมาเที่ยวชมทุ่งบัวตองแล้วมาพักที่หน่วย

ภูชี้เพ้อ ในวันหลังฝนตกเมื่อวาน วันนี้ฟ้าครื้ม เมฆค่อนข้างเยอะ หมอกฟุ้งกระจายตัว
ภูชี้เพ้อ ในวันหลังฝนตกเมื่อวาน วันนี้ฟ้าครื้ม เมฆค่อนข้างเยอะ หมอกฟุ้งกระจายตัว

 

นั่งเงียบๆ บนความสูง 1,818 เมตร
นั่งเงียบๆ บนความสูง 1,818 เมตร

 

เช้าวันรุ่งขึ้น เราตื่นกันตั้งแต่เช้าตรู่ทั้งที่ร่างกายไม่อยากสามัคคีกับความอยากของเราสักเท่าไหร่ พาตัวเองมาถึงที่นี่แล้วจะพลาดทะเลหมอกไปคงต้องโกรธตัวเองไปอีกนาน หลังจากเลื่อนนาฬิกาปลุกไปหลายรอบ พี่เจ้าหน้าที่ก็มาเคาะประตูบ้านพักส่งเสียงเรียกพร้อมกระติกน้ำร้อน ปลุกให้เราออกไปเจอทะเลหมอกที่ดั้นด้นมาตามหา

จากบ้านพักเดินขึ้นจุดชมวิวภูชี้เพ้อใช้เวลาประมาณสามสิบนาที สองขาที่ยังคงเมื่อยล้าจากเมื่อวานพาเราเดินก้าวแต่ละก้าวไปช้าๆ…  แล้วเราก็มายืนอยู่ที่ความสูง 1,818 เมตร โอบล้อมด้วยภูเขาสลับซับซ้อนสุดสายตาตัดกับท้องฟ้าสีฟ้าปนฟ้าคราม รออยู่สักพักจนความอบอุ่นของดวงอาทิตย์ไล่หมอกมารวมกลุ่มกัน บ้างยังกระจัดกระจายลอยฟุ้ง ทะเลหมอกวันนี้ไม่แน่นเหมือนที่เคยเห็นในรูป แต่เราก็ยังรู้สึกว่ามันสวยกว่าในรูปที่เคยเห็นจากหน้าจอสี่เหลี่ยมที่บ้าน…

เจ้าหน้าที่หน่วยใจดีให้เราใช้ครัวได้แถมยังอำนวยความสะดวกทุกอย่าง ข้าวไข่เจียวจากเตาร้อนๆ อาหารเช้าง่ายๆ ของวันนี้ ที่เราคงจะจดจำความรู้สึกของมันได้ไปอีกนาน

ไข่เจียวฟูๆ บนยอดดอย
ไข่เจียวฟูๆ บนยอดดอย

 

ถึงเวลาบอกลาเทือกเขาสลับซับซ้อนตรงหน้า ได้เวลาเดินทางกลับเชียงใหม่ วันนี้เราขับรถยาวจากภูชี้เพ้อถึงเชียงใหม่ให้ทันเครื่องบินตอนค่ำ ใช้เวลารวมประมาณหกชั่วโมงไปกับระยะทางเกือบสองร้อยกิโลเมตร กลับถึงบ้านกันอย่างปลอดภัย เรารู้สึกโชคดีทุกครั้งที่ได้ออกไปเจออะไรใหม่ๆ แล้วกลับถึงบ้านปลอดภัยครบสามสิบสองเหมือนตอนออกจากบ้านไป แต่เรารู้สึกได้เสมอว่าทุกครั้งที่ได้ออกเดินทางไปเจออะไรใหม่ๆ สิ่งที่ได้พบเจอ ทำให้บางอย่างข้างในใจไม่เหมือนเดิมอีกต่อไป

ภูชี้เพ้อ ขุนยวม แม่ฮ่องสอน : สิงหาคม 2558

Published in รีวิวจากนักท่องเที่ยว

แสดงความคิดเห็น

comments

ทิ้งคำตอบไว้