“หนาวนี้มีแพลนการเดินทางไปไหนกันหรือยังครับ” ถ้ายังไม่มีละก็ผมขอแนะนำ “สถานีเกษตรหลวงดอยอ่างข่าง” สถานที่ที่นับว่านอกจากจะเป็นประโยชน์ด้านการท่องเที่ยวยังถือว่าเป็นแหล่งเรียนรู้ชั้นยอดของการศึกษาหลายหลายด้านไม่ว่าจะเป็นด้านพันธุ์ไม้ ดอกไม้ ไม้ประดับ หรือจะเป็นการพัฒนาพันธุ์พืชต่างต่าง ลักษณะพื้นที่ของที่นี่เป็นพื้นที่ราบบนขนาดไม่กว้างใหญ่นักแต่สามารถเก็บรวบรวมหลากหลายพันธุ์ไม้ไว้ เพื่อเป็นดังโรงเรียน สถานที่วิจัย หรือแม้กระทั่งตู้โชว์ความสวยงามเพื่อรอผู้มาเยือนดั้งเช่นผม ดั้งเช่นคุณ
หากย้อนกลับไปเมื่อนานมาแล้วก่อนจะถูกก่อตั้งเป็นสถานีเกษตรดอยอ่างข่างดังเช่นทุกวันนี้ พื้นที่อ่างข่างเป็นดังแปลงเพาะพันธุ์ฝิ่นขนาดใหญ่ ที่ชาวเขาเผ่าต่างๆปลูกไว้เพื่อเลี้ยงชีพ นอกจากฝิ่นแล้วชาวเขายังปลูกพืชจำพวกลูกท้อและไม้เมืองหนาวอีกด้วย เนื่องจากอากาศที่หนาวเย็นตลอดทั้งปีจึงเอื้ออำนวยต่อกิจกรรมทางการเกษตรเช่นนี้ แต่ด้วยการเสด็จมาเยือนของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวและพระสมเด็จราชินีนาถ และด้วยสายพระเนตรอันยาวไกลที่จะสร้างความเป็นอยู่ที่ดีให้กับชาวบ้าน ชาวเขาในพื้นที่ จึงโปรดเกล้าให้จัดตั้งสถานีวิจัยและแปลงปลูกพืชตัวอย่าง เริ่มต้นด้วยการวิจัยพันธุ์พืช ไม้ดอก ไม้ผลหลายชนิดเพื่อเป็นตัวอย่างให้กับขาวเขาและชาวบ้าน ในปี 2512 ต่อมาภายหลังจึงถูกขยายใหญ่ขึ้นกว่าเดิมและทรงตั้งชื่อว่า “สถานีเกษตรหลวงดอยอ่างข่าง”
“สถานีเกษตรหลวงดอยอ่างข่าง” นับว่าตั้งอยู่บนดอยเขาสูงเส้นทางคดเคี้ยว กว่าจะเดินทางมาถึงที่นี่แต่เสน่ห์ที่ทำให้ผมหลงรักที่นี่มากที่สุดคือความอยู่รวมเป็นหนึ่งเดียวของชนเผ่ามากมายหลายชนเผ่า และอากาศที่เย็นสบายตลอดทั้งปีโดยเฉพาะในช่วงสิ้นปี ระหว่างเดือนธันวาคมจนไปถึงต้นมีนาคม นับว่าเป็นช่วงที่หนาวที่สุดของปีอากาศอาจจะมีติดลบในบางวัน จึงไม่แปลกที่นี่จะเป็นสถานที่เที่ยวยอดนิยมของนักท่องเที่ยวชาวไทยที่ต้องการมาสัมผัสอากาศที่แสนหนาวเย็นเช่นนี้
และการเดินทางครั้งนี้ก็เป็นอีกครั้งที่ผมตัดสินใจเลือกเช่ารถยนต์เพื่อเป็นยานพาหนะคู่ใจในการเดินทางขึ้นดอยครั้งนี้ โดยผมเลือกเส้นทางที่คิดว่าปลอดภัยและไม่อันตรายสำหรับมือใหม่อย่างผมที่สุด ผมเลือกเส้นทางที่ขึ้นมาจาก “หมู่บ้านอรุณโณทัย” ซึ่งเป็นหมู่บ้านของชาวจีนอพยพในช่วงสงคราม เมื่อผมเข้ารถเข้ามาตามเส้นทางผ่านหมู่บ้านเสมือนผมหลุดเข้าไปในภาพยนตร์จีนโบราณ ที่มีชาวบ้านวิ่งเล่นไปมา เดินหอบฟาง หอบไม้บนถนนลูกรังสลับกับคอนกรีตซึ่งใบหน้าผู้คนก็ไม่มีความละหม้ายคล้ายคนไทยเช่นผม กลับออกไปทางจีนแผ่นดินใหญ่เสียมากกว่า เส้นทางไต่เขาลาดบ้างชันบาง ผมใช้ความไม่มากเนื่องจากไม่คุ้นเส้นทางและคอยแวะเช็ครถพร้อมสูดอากาศบริสุทธ์และเย็นสบายอยู่เสมอ ระหว่างผมได้จอดรถแวะคุยกับเจ้าหน้าที่ทหารที่คอยประจำการตั้งด่านตรวจเพื่อความเรียบร้อยและสงบสุขของบ้านเมืองอยู่ตลอดเส้นทาง
หากไม่สะดวกที่จะขับรถมาดังเช่นผม คุณสามารถเลือกการเดินทางโดยรถประจำทางโดยขึ้นรถเชียงใหม่ – ฝาง และลงรถหน้าวัดหาญสำราญก่อนจะต่อรถขึ้นดอยซึ่งมีให้บริการอยู่ (หากรีบเดินทางก็สามารถเหมารถขึ้นมาได้)
Published in รีวิวจากนักท่องเที่ยว
