โรงแรมพูคาน่านฟ้า…มนต์เสน่ห์ล้ำลึกที่ไม่อาจละสายตา (ตอนที่ 2)
เมื่อวันเข้าพักมาถึง ด้วยความเห่ออยากเห็นโรงแรม มาเชคอินตั้งแต่เก้าโมงขณะเอารถเข้าจอดหน้าโรงแรมก็เห็นรถหรูคันงามดำกริ๊บจอดอยู่ ในใจก็นึกอืม…คนน่านก็มีไฮโซขับรถไฮโซๆอยู่ด้วยนะเนี่ย พอเข้ามาถึงก็อ่อ…คุณเจ้าของโรงแรมก็มากับครอบครัวด้วย โชคดีจริงเรา ได้เจอคนดังตัวเป็นๆแถมนอนห้องติดกันเลย ฮ่าฮ่า หรือเราจะขอกู้ศูนย์เปอร์เซ็นต์ซัก 30 ปีดีมั๊ยนะ เผื่อฟลุคได้
เชคอินปั๊บขึ้นห้องอยู่ชั้นสอง ต้องถอดรองเท้าขึ้น เท้าสัมผัสพื้นบันไดไม้เก่ามันขลับแบบที่นอนพื้นตรงนั้นได้เลย แปลกที่เป็นไม้เก่าแต่ไม่มีเสียงเอี๊ยดอ๊าดเลยสักนิด ขึ้นมาชั้นสองเจอโถงใหญ่ (ห้องรับรองของสมเด็จพระเทพรัตน์ก็อยู่ชั้นนี้ด้านหน้า) เข้าห้องมาบรรยากาศห้องขนาดไม่ใหญ่ไม่โต แต่สิ่งอำนวยความสะดวกสบายครบครัน ประตูห้องน้ำขนาดคนตัวเนื้อเยอะอย่างผมต้องเอียงตัวเข้า กระจกเป็นสีเขียวสีแดงเหมือนตู้กับข้าวสมัยเก่า เตียงนอนขนาดซูเปอร์คิงเบดแบบที่นอนได้ห้าคนไม่อึดอัด พอนอนสองคนใจก็นึกพลันถึงเรื่องลี้ลับที่อ่านผ่านตามาบ้าง เอ…นอนสองคนเตียงใหญ่ขนาดนี้ ทำไงดีฟระ ว่าแล้วก็โทรหาฟร้อนขอหมอน กับหมอนข้างเพิ่มอีกอย่างละสองชิ้น ว่ะฮ่าฮ่าฮ่า…พี่น้องครับ คราวนี้ก็อบอุ่นดีแท้ หมอนกี่ใบสุมมันให้เต็มเตียง ไม่ต้องกลัวตื่นขึ้นมากลางดึกแล้วมีเพื่อนร่วมห้องเพิ่มแล้วสินะ ฉลาดชะมัด
เสน่ห์ของห้องในโรงแรมอาจจะเทียบไม่ได้เลยกับบรรยากาศภายนอกห้อง เพราะเมื่อเปิดห้องมาก็เจอโถงใหญ่ด้านหน้า เราก็ไปยืนเกาะระเบียงไม้เก๋ๆสูดอากาศเมืองน่านให้เต็มปอด เกาะระเบียงอยู่นานเท่าไหร่ไม่รู้ รู้ตัวอีกทีแดดยามสายก็เผาดึงสติกลับเข้าตัว จะว่าตรงระเบียงวิวดีก็ไม่ใช่ เพราะเป็นถนน ฝั่งตรงข้ามเป็นตึกแถวเก่า เยื้องๆไปเป็นตลาด เสียงมอเตอร์ไซด์ลอยมาเป็นระยะๆ ด้านขวาห่างโรงแรมไปนิดหน่อยเป็นสี่แยกใหญ่ของเมืองน่าน ดูจากปริมาณรถคงติดไฟแดงไม่เกินสองคันกระมัง รู้หรือยังครับทำไมห้องพักราคาสูงจัง คือคุณเพิ่งซื้อตั๋วที่นั่งที่ดีที่สุดสำหรับละครเวทีเรื่องน่านเนิบๆนั่นเอง สุดยอดชะมัดครับ บอกเลย ตั้งใจว่าหัวค่ำคืนนี้จะกลับมาเร็วหน่อยสักทุ่มสองทุ่ม มานั่งดูละครต่อ
หลังจากตั้งสติได้ก็ถ่ายรูปสิครับ แต่บอกเลย กล้องถ่ายรูปถ่ายยังไงก็ไม่ได้ถ่ายมวลอากาศรอบๆมาด้วย ด้านล่างข้างห้องอาหารมีห้องสมุดที่ดูดี๊ดีอยู่ด้วย มีหนังสือที่เจ้าสัวแต่งเองวางขายด้วย เป็นหนังสือเล่มใหญ่ขนาดยาวหนานิ้วกว่าๆเห็นจะได้ เป็นเรื่องนิยายเกี่ยวกับน่านโดยตรง ประมาณว่าเจ้าสัวมาน่านแล้วตกหลุมรักเมืองน่านเข้าให้อย่างจัง เลยต้องพรรณาโวหารเป็นนิยายน่านเล่มหนากันเลยทีเดียว
มาถึงตรงนี้คุณๆคงจะเห็นแล้วใช่มั๊ยครับว่าทำไมทริปเมืองน่านถึงทำให้หลายต่อหลายคนประทับใจไม่รู้ลืม ผมเองก็ไม่รู้ลืมจริงๆ พยายามสูดหายใจช้าๆยาวๆเพื่อซึมซับสิ่งรอบตัวให้เข้ามาอยู่ในเลือดกายให้มากที่สุด แล้วได้แต่คิดว่าสิ่งเหล่านั้นจะยังคงอยู่กับตัวผมตลอดไป สำหรับวันนี้…สวัสดีครับ
Published in รีวิวที่พัก
