โรงแรมพูคาน่าน
อย่างที่เรียนรับใช้ในตอนก่อนๆที่กล่าวถึงเมืองน่าน ที่ผมบอกว่าถ้ามีใครถามผมว่าอยากเที่ยวที่ไหนในประเทศไทย น่านคงจะเป็นคำตอบล่างๆ เนื่องด้วยผมไม่รู้จักอะไรๆเกี่ยวกับน่านเลย แต่พอคุยๆถามๆกับเพื่อนว่า เฮ้ย…มีสี่วัน ไปเที่ยวไหนดีวะ เพื่อนๆก็แนะนำนู่นนี่นั่น ก็ไปมาเกือบหมด แค่เบื่อๆทะเล แล้วก็อยากเที่ยวแบบเนิบๆ เพื่อนก็พูดชื่อน่านขึ้นมา “ไปน่านสิ ไปพักโรงแรมเจ้าสัวบัณฑูรด้วยนะ”…เหมือนต่อมความอยากรู้อยากดูถูกกระตุกให้หันขวับ 180 องศา โรงแรมเจ้าสัวบัณฑูร ล่ำซำเจ้าของกสิกรไทยเนี่ยนะ น่าสนใจยังไงเหรอ หรือเจ้าสัวจะหันมาจับธุรกิจโรงแรม?
ว่าแล้วก็เปิดมือถือดูรูปโรงแรมทันที หน้าตามันเป็นยังไงนะ พอเห็นรูปแรกก็ให้ยิ่งกังขา เป็นโรงแรม 3 ชั้นขนาดเล็กมาก มีเพียง 14 ห้องเท่านั้น เป็นไม้เนื้อแข็งทั้งหมดที่เอามาจากจังหวัดแพร่ ประวัติเคร่าๆคือสมัยก่อนสงครามโลกครั้งที่สอง ชาวจีนไหหลำตระกูลหนึ่งได้เข้ามาลงหลักปักฐานที่น่าน แล้วก็สร้างโรงแรมขึ้น เดิมทีมีสองชั้น แต่ต่อมาก็ได้ขายทอกกิจการอีกหลายมือ จนมาถึงพ่อค้าไม้เจ้าหนึ่ง เห็นว่าโรงแรมเก่าทรุดโทรมมาก จึงได้ทำการรื้อและสร้างใหม่ทั้งหลังเป็นสามชั้น มี 14 ห้อง ดำเนินกิจการเรื่อยมา จนวันหนึ่ง (สมัยคุณบัณฑูรยังเด็ก) คุณบัณฑูรเล่าว่าตามครอบครัวมาดูกิจการที่น่าน แล้วก็เข้าพักที่พูคาน่านฟ้า ก็นึกชอบ พอโตขึ้นมีโอกาส ประกอบกับเจ้าของเดิมประกาศขาย ก็เลยซื้อ โดยเหตุผลหลักๆคือโรงแรมมีที่ดินติดกับสาขาของธนาคาร ทำเลที่ตั้งดี อยู่กลางเมือง ข้ามถนนไปก็เป็นตลาดแล้ว เมื่อซื้อก็โมใหม่ไฉไลไฮโซขึ้นมาก…ซึ่งราคาก็ไฮโซตามไม่แพ้กัน
สำหรับราคาที่พัก 2000-4000 บาทในเมืองน่านถือว่าแพงมาก ถ้าเทียบกับโรงแรมใหม่ๆ แต่งเก๋ๆห้องแอร์พื้นที่เท่าๆกันอยู่ไม่เกิน 600 บาท แต่ที่น่าสนใจทำให้ผมหลงเสน่ห์ในโรงแรมแห่งนี้ก็คือสถาปัตยกรรมที่งดงาม มีห้องโถงใหญ่ชั้นสองเป็นเหมือนที่นั่งริงไซด์มองดูผู้คนจ้อกแจ้กจอแจใช้ชีวิตแบบน่านๆให้เราได้ดู และที่สำคัญผมชอบที่ๆมีประวัติที่มาที่ไปยาวนาน มันเหมือนเราได้สัมผัสประวัติศาสตร์ย้อนไปในอดีตด้วย ถ้าหาข้อมูลในเว็บจะเจอข้อมูลเรื่องลึกลับอยู่หลายเรื่องเกี่ยวกับโรงแรมนี้ …จริงๆแล้วเรื่องเล่านี้ช่วยเพิ่มมนต์เสน่ห์ให้กับโรงแรมนี้มากเลยทีเดียว จะบอกว่าผมไม่กลัวเหรอ…บอกตรงๆว่ากลัวมากครับ แต่มาคิดอีกที ขนาด โรงแรมดังติดหาดหัวหินที่เค้าว่าเป็นโรงแรมเก่า เฮี้ยนสุดๆ ถ้าไปเป็นได้เจอแน่ๆเราก็นอนมาแล้ว ยังไม่เห็นเจออะไร สงสัยเราจะไม่มีจิตสัมผัสอะไรพวกนี้มั๊ง ไม่เห็นแม้แต่เงาเลย
นี่ขนาดยังไม่ได้เข้าพักเลย ผมกับเพื่อนร่วมเดินทางก็รู้สึกตื่นเต้นไม่น้อย ยิ่งเห็นรูปก็ยิ่งตื่นเต้นคิดกันไปใหญ่โต จะว่าไปแล้วนี่เป็นสิ่งตื่นเต้นเดียวในน่านเลยกระมังที่ทำให้ผมรู้สึกอยากเข้าสัมผัสให้เร็วที่สุด คุณๆตามผมมานะครับ
(ต่อตอนที่ 2)
Published in รีวิวที่พัก
